Post by Admin Robbert on Aug 29, 2019 11:54:47 GMT 1
Dominee Piet van Midden hekelt gemakzucht predikanten: “Ik krijg soms maagzuur als ik hoor hoe sommigen met Bijbelteksten omgaan”
Piet van Midden merkte onder jongeren dat de Bijbel, in welke vertaling dan ook, totaal onbekende taal bevat. Daarom besloot de predikant en docent Hebreeuws om de Groeibijbel te schrijven, een bijzondere verhalende Bijbel waarin de mooiste en belangrijkste verhalen uit de Bijbel opnieuw worden verteld. Daarbij vindt Van Midden de Joodse context ontzettend belangrijk. Het zorgt er namelijk voor dat zelfs tal van bekende verhalen uit de Bijbel een heel andere betekenis krijgen. CIP.nl sprak met hem over de Bijbel, de grondtalen en verschillende Bijbelverhalen. Vandaag deel 3.
Wie de Groeibijbel openslaat zal direct merken dat het overgrote deel bestaat uit Oudtestamentische verhalen. Is dat vooral een praktische keuze? “Ja en nee”, antwoordt de docent Hebreeuws. “Ik ben natuurlijk van huis uit vooral gericht op de Hebreeuwse taal. Daardoor ben ik bij de theologie natuurlijk Oudtestamenticus geworden. Het is simpelweg ook zo dat het Nieuwe Testament veel minder boeken heeft die ook nog eens veel dunner zijn. Het grootste boek is Hebreeën en Lukas denk ik. Daarnaast zijn heel veel teksten natuurlijk grotendeels hetzelfde, met name voor jongeren. Johannes, Markus of Lukas is voor hen één pot nat. Dat is overigens niet zo hoor, maar ik ga niet twee keer hetzelfde verhaal vertellen uit twee verschillende evangeliën.”
"Ik leer ontzettend veel van de manier waarop men in de Joodse traditie met de Bijbel omgaat."
De predikant benadrukt dat Jezus tijdens zijn leven met grote regelmaat over de wet sprak. Maar wat was voor Hem het belangrijkste van de wet? “Dit antwoord klinkt eigenlijk heel klassiek”, vertelt hij lachend. “Het belangrijkste van de wet is voor mij dat we doen wat God van ons vraagt. Dat is de wet en de profeten. Die wet kan je qua uitleg natuurlijk alle kanten mee op. Ik voel zelf heel weinig voor letterknechterij. Joden staan daar natuurlijk heel anders in. Voor hen is de Thora het heilige boek. Ik leer overigens ontzettend veel van de manier waarop men in de Joodse traditie met de Bijbel omgaat. Je kunt daar je petje voor afnemen. Bijvoorbeeld de manier waarop die mensen de Psalmen bidden bij de Klaagmuur.”
"Ik vind alleen het Nieuwe Testament uitgeven een zonde. Je moet het samen met het Oude Testament uitgeven."
“Ik ben echter christen en voor mij is de wet daarom wat Jezus ervan vindt en zegt. Dat is: heb God lief en je naaste als jezelf. Doe gewoon wat Hij wil! Dat is helemaal niet zo ingewikkeld. Overigens heeft Jezus de wet vervuld, maar dat betekent niet dat de wet klaar is. Het vervullen van de wet betekent juist dat de wet zin en betekenis krijgt. Het moet zin en betekenis krijgen en niet dat we er klaar mee zijn en dat we het boek wel af kunnen schaffen. Ik vind alleen het Nieuwe Testament uitgeven een zonde. Je moet het samen met het Oude Testament uitgeven. Voor sommige mensen is het Oude Testament een verouderd Testament. Ben je nou helemaal mal? Het is het aloude Testament. Zo is God begonnen te spreken en zo heeft God Israël voor zich ingenomen en is Hij met Israël Zijn weg gegaan.”
"Je moet als predikant verschrikkelijk je best op preken doen. Anders komt het allemaal op hetzelfde neer."
Wanneer de hoogleraar in de auto naar een preek luistert, is hij lang niet altijd tevreden met wat hij hoort. “Ik krijg er nog wel eens maagzuur van als ik zie hoe sommigen met een tekst omgaan. Dan is te horen dat ze van het Hebreeuws helemaal niets begrepen hebben en waarschijnlijk ook niet eens gebruikt hebben. Dan gaat alles toch een beetje hetzelfde smaken. Dat doet mij zeer. Mijn vrouw zegt bijvoorbeeld: ik hoef die verhalen die ik al duizend keer gehoord heb niet meer te horen. Ik wil aangesproken worden met iets nieuws met een eye-opener en ik hoef geen kletsverhalen te horen. Daar geef ik haar gelijk in. Die kletsverhalen doen mij overigens denken aan de MAVO in Driebergen. Daar was ook een soepautomaat. Er was gele soep, groene soep en rode soep. Maar ze smaakten allemaal precies hetzelfde. Of je tomatensoep, groentesoep of kippensoep at, het smaakte allemaal hetzelfde. Helaas is dát precies wat er met heel veel preken aan de orde is als je er niet je best op doet. Je moet er als predikant echt verschrikkelijk je best op doen, anders komt het allemaal op hetzelfde neer.”
"Door weinig studie is het niet zo interessant in de kerk en dat is één van de oorzaken van secularisatie."
“Het maakt dan niet eens meer uit welke tekst je gebruikt, omdat het uiteindelijk allemaal op hetzelfde neerkomt”, vervolgt Van Midden. “Dat is dé manier om de kerk leeg te laten lopen, werkelijk waar. Ik zeg het misschien een beetje hard, maar ik vind dat er bij heel veel voorgangers een vorm van gemakzucht zit. Een Bijbeltekst geeft zijn geheimen pas prijs na studie en betrokkenheid. Ik denk dat het daardoor niet zo interessant is in de kerk en dat is één van de oorzaken van secularisatie. Ik heb de zegen in mijn werk gehad dat ik elke zondag voor een volle kerk mocht preken. Gewoon door vriendelijk te zijn en uit de Bijbel te vertellen. Veel meer heb ik niet gedaan. Ik heb nooit synodes bezocht.”
Piet van Midden merkte onder jongeren dat de Bijbel, in welke vertaling dan ook, totaal onbekende taal bevat. Daarom besloot de predikant en docent Hebreeuws om de Groeibijbel te schrijven, een bijzondere verhalende Bijbel waarin de mooiste en belangrijkste verhalen uit de Bijbel opnieuw worden verteld. Daarbij vindt Van Midden de Joodse context ontzettend belangrijk. Het zorgt er namelijk voor dat zelfs tal van bekende verhalen uit de Bijbel een heel andere betekenis krijgen. CIP.nl sprak met hem over de Bijbel, de grondtalen en verschillende Bijbelverhalen. Vandaag deel 3.
Wie de Groeibijbel openslaat zal direct merken dat het overgrote deel bestaat uit Oudtestamentische verhalen. Is dat vooral een praktische keuze? “Ja en nee”, antwoordt de docent Hebreeuws. “Ik ben natuurlijk van huis uit vooral gericht op de Hebreeuwse taal. Daardoor ben ik bij de theologie natuurlijk Oudtestamenticus geworden. Het is simpelweg ook zo dat het Nieuwe Testament veel minder boeken heeft die ook nog eens veel dunner zijn. Het grootste boek is Hebreeën en Lukas denk ik. Daarnaast zijn heel veel teksten natuurlijk grotendeels hetzelfde, met name voor jongeren. Johannes, Markus of Lukas is voor hen één pot nat. Dat is overigens niet zo hoor, maar ik ga niet twee keer hetzelfde verhaal vertellen uit twee verschillende evangeliën.”
"Ik leer ontzettend veel van de manier waarop men in de Joodse traditie met de Bijbel omgaat."
De predikant benadrukt dat Jezus tijdens zijn leven met grote regelmaat over de wet sprak. Maar wat was voor Hem het belangrijkste van de wet? “Dit antwoord klinkt eigenlijk heel klassiek”, vertelt hij lachend. “Het belangrijkste van de wet is voor mij dat we doen wat God van ons vraagt. Dat is de wet en de profeten. Die wet kan je qua uitleg natuurlijk alle kanten mee op. Ik voel zelf heel weinig voor letterknechterij. Joden staan daar natuurlijk heel anders in. Voor hen is de Thora het heilige boek. Ik leer overigens ontzettend veel van de manier waarop men in de Joodse traditie met de Bijbel omgaat. Je kunt daar je petje voor afnemen. Bijvoorbeeld de manier waarop die mensen de Psalmen bidden bij de Klaagmuur.”
"Ik vind alleen het Nieuwe Testament uitgeven een zonde. Je moet het samen met het Oude Testament uitgeven."
“Ik ben echter christen en voor mij is de wet daarom wat Jezus ervan vindt en zegt. Dat is: heb God lief en je naaste als jezelf. Doe gewoon wat Hij wil! Dat is helemaal niet zo ingewikkeld. Overigens heeft Jezus de wet vervuld, maar dat betekent niet dat de wet klaar is. Het vervullen van de wet betekent juist dat de wet zin en betekenis krijgt. Het moet zin en betekenis krijgen en niet dat we er klaar mee zijn en dat we het boek wel af kunnen schaffen. Ik vind alleen het Nieuwe Testament uitgeven een zonde. Je moet het samen met het Oude Testament uitgeven. Voor sommige mensen is het Oude Testament een verouderd Testament. Ben je nou helemaal mal? Het is het aloude Testament. Zo is God begonnen te spreken en zo heeft God Israël voor zich ingenomen en is Hij met Israël Zijn weg gegaan.”
"Je moet als predikant verschrikkelijk je best op preken doen. Anders komt het allemaal op hetzelfde neer."
Wanneer de hoogleraar in de auto naar een preek luistert, is hij lang niet altijd tevreden met wat hij hoort. “Ik krijg er nog wel eens maagzuur van als ik zie hoe sommigen met een tekst omgaan. Dan is te horen dat ze van het Hebreeuws helemaal niets begrepen hebben en waarschijnlijk ook niet eens gebruikt hebben. Dan gaat alles toch een beetje hetzelfde smaken. Dat doet mij zeer. Mijn vrouw zegt bijvoorbeeld: ik hoef die verhalen die ik al duizend keer gehoord heb niet meer te horen. Ik wil aangesproken worden met iets nieuws met een eye-opener en ik hoef geen kletsverhalen te horen. Daar geef ik haar gelijk in. Die kletsverhalen doen mij overigens denken aan de MAVO in Driebergen. Daar was ook een soepautomaat. Er was gele soep, groene soep en rode soep. Maar ze smaakten allemaal precies hetzelfde. Of je tomatensoep, groentesoep of kippensoep at, het smaakte allemaal hetzelfde. Helaas is dát precies wat er met heel veel preken aan de orde is als je er niet je best op doet. Je moet er als predikant echt verschrikkelijk je best op doen, anders komt het allemaal op hetzelfde neer.”
"Door weinig studie is het niet zo interessant in de kerk en dat is één van de oorzaken van secularisatie."
“Het maakt dan niet eens meer uit welke tekst je gebruikt, omdat het uiteindelijk allemaal op hetzelfde neerkomt”, vervolgt Van Midden. “Dat is dé manier om de kerk leeg te laten lopen, werkelijk waar. Ik zeg het misschien een beetje hard, maar ik vind dat er bij heel veel voorgangers een vorm van gemakzucht zit. Een Bijbeltekst geeft zijn geheimen pas prijs na studie en betrokkenheid. Ik denk dat het daardoor niet zo interessant is in de kerk en dat is één van de oorzaken van secularisatie. Ik heb de zegen in mijn werk gehad dat ik elke zondag voor een volle kerk mocht preken. Gewoon door vriendelijk te zijn en uit de Bijbel te vertellen. Veel meer heb ik niet gedaan. Ik heb nooit synodes bezocht.”