|
Post by jansen on Mar 28, 2018 17:20:12 GMT 1
Ps. de discussie bestrijkt wat tijd over en weer. Maar dat is wat mij betreft eigenlijk geen probleem. Het geeft mij gelegenheid eea. te laten bezinken, verder uit te zoeken en te overdenken. Ik vind het razend ingewikkeld om alles af te wegen, daar ben ik dus ook regelmatig mee bezig. De komende maand ben ik sowieso afwezig ivm. vakantie. Maar ik hoop echt op jullie reactie en voortzetting van gedachtewisseling.
|
|
|
Post by jansen on Mar 28, 2018 16:42:05 GMT 1
Volgens mij verbiedt Molinisme niet per definitie een deterministische wereld. Er is geen 'clausule' dat God niet/nooit zou mogen ingrijpen, als Hij dat zou willen. Molinisme is geen wet waar God aan onderworpen zou moeten zijn. Op die manier wil ik Molinisme dus ook niet benaderen. Dat zou een veel te hoogmoedig uitgangspunt zijn.
God is rechtvaardig, en zoals Hij de kosmos bestuurt en de geschiedenis van de hele wereld en van ieder van ons persoonlijk, zal in overeenstemming zijn met Zijn rechtvaardigheid. Wij mensen hebben een zeker idee wat rechtvaardigheid ongeveer is, het is ons denk ik gegeven (bijv. het geweten, hoewel dit niet altijd zuiver moet zijn, maar toch). Dan geldt toch zeker wat wat de Schrift en Christus openbaart.
Een marionetten vertoning wordt daardoor afgewezen. Het slaat nergens op, het verheerlijkt God ook niet. Dat leidt tot een cynische gedachtengang en menselijk rechtvaardigheid zou hoogstaander zijn dan de goddelijke. Dat lijkt mij uitgesloten! Dubbele predestinatie plaats ik daar ook onder. Dit gaat tegen alle rechtvaardigheid in. Het is onmogelijk. Men zegt: "we kunnen Gods rechtvaardigheid niet begrijpen". Dus op de een of andere manier is God rechtvaardig om iemand (die van toeten noch blazen weet) te scheppen, en eeuwigdurend te laten boeten dat ie geschapen is. Dat is toch totaal krankjorem?! En het is niet alleen mijn menselijk rechtvaardigheidsgevoel die daar tegen in gaat. Christus gaat nog verder, Hij zegt: hebt uw vijanden lief. Wel, als God ons deze instructies toevertrouwd, hoeveel meer zal Zijn rechtvaardigheid gelden. Deze gedachtegang heeft ook te maken met vrije wil. In de voorgaande reacties van Bas (en links) en Robbert (en mijn eigen zoektocht) heb ik het idee dat er een onderscheid gemaakt moet worden.
1 Er is een wil die ons behoud bewerkstelligt. 2 Er is een (min of meer) vrije wil.
Wat betreft het eerste punt, denk ik dat de Calvinistische zienswijze correct is. Als mens ben je "dood" door de dood aan zonde overgeleverd. Stervende zullen we sterven. Er zit niets in onze wil die ons uit die situatie kan redden, we zijn dood. Die dood erven we van Adam en vanuit die doodssituatie zondigen we. Het is onmogelijk onszelf uit deze doodssituatie te verlossen. Behalve dan door de dood en opstanding van Christus.
Dus wat betreft het behoudend geloof dat ons gegeven wordt: dit moet van God komen. Hij steekt ahw. Zijn hand in de dood om ons er uit te trekken. No way dat we dat met een "vrije wil" zouden kunnen. De term "vrije wil" is dus dubieus. Mensen hebben een soort van vrije wil, maar niet zodanig vrij dat "wat wij willen ook gebeurd". Alleen God heeft in die zin een "vrije wil".
In dit opzicht (behoud) is het Gods wil die de klok slaat. Mensen zijn zo dood als een pier, en hebben dus niets in de brengen.
Wat dat aangaande neem ik afstand van mijn evangelische achtergrond. De gedachtegang die daar geldt is "het wordt aangeboden, maar je moet het wel aannemen". Dat klopt m.i. niet, het is geen "vrij wils besluit" die een mens neemt. Je kan als dode niet kiezen voor leven, dergelijk "werkelijk vrije wil" hebben we niet. Tevens wringt de evangelische gedachtengang met de volledige genade. Het riekt naar een keuze die wij maken, nadruk op wij. Calvinisten beschrijven het in dat opzicht beter.
Maar goed, so far so good. Molinisme sluit determinisme niet per definitie uit. We komen vervolgens in het schemergebied. Dat is bepaald geen klein strookje land. De (morele) keuzes.
Is alles verwerpelijk wat de mens kiest? Kan het zijn dat de menselijke wil als een dobbelsteen is. (niet zozeer qua willekeur, maar qua mogelijkheden). De mogelijkheden van de dobbelsteen zijn per definitie beperkt tot de waarden 1 - 6. Een waarde 7 (behoud) kan niet. Die waarde wordt nooit geworpen, hoe vaak we het ook zal proberen. (wat dat betreft is dit aspect van vrije wil, een wil die behoudenis bewerkt, afgehandeld).
Maar we hebben waardes 1 - 6 in theorie wel in ons repertoir. En is dat waar we op aangesproken worden en onze verantwoording (theoretisch) ligt.
En tevens: God stuurt misschien de uitkomst. Farao gooide/koos altijd de waarde 1, terwijl hij gemiddeld genomen misschien een andere waarde zou gooien. God manipuleert de uitkomst van de dobbelsteen als Hij dat wil. Vanuit Molinisme bekeken: God zet de omstandigheden zodanig dat een "vrije wil" een bepaalde keuze maakt. Farao had theoretisch andere opties vanuit zijn vrije wil, maar werd verhard. (cq. uit de mogelijkheden van Farao's wil, koos God er een die Gods wil zou dienen). De route die Farao besloot was weliswaar zijn eigen keuze, maar tegelijk door God geselecteerd uit alle mogelijke reacties van "vrije wil" die Farao zelf zou kunnen nemen.
|
|
|
Post by jansen on Mar 27, 2018 16:50:18 GMT 1
Beste Bas, de artikelen die je aangeeft zijn vooral gericht op het dilemma van de eeuwige verdoemenis. En begrijpelijk dat dit in allerlei kring een heikel punt is. Maar dat is m.i. een oplossing zoeken voor een probleem dat men zelf gecreëerd heeft. Ik denk in ieder geval dat Molinisme niet gereduceerd moet worden tot eventuele oplossing van genoemd dilemma. Zelfs indien het molinisme hiervoor wel/geen plausibele oplossing geeft (zoals William Craig dat bijvoorbeeld tracht toe te passen), zegt dat niets over het al dan niet juist zijn van molinisme. Stel bijvoorbeeld dat Universalisten het bij het juiste eind hebben. Molinisme is geen theologie zoals Calvinisme, RKK leer etc. Het is m.i. louter een theorie/stelling die mogelijk een verklaring geeft hoe 'Gods almacht' en 'vrije wil van de mens' met elkaar verenigbaar kunnen zijn. Dit valt uiteraard nooit direct vast te stellen. Op basis van persoonlijke ervaring heb ik wel de neiging om te veronderstellen dat het zou kunnen kloppen en het spreekt me daarom aan. Maar dat is natuurlijk ook geen bewijs. Maar als molinisme blijkt te kloppen met wat we in de bijbel terugvinden, dan heeft dat wel overtuigingskracht. En voor zover ik kan nagaan, zie ik tot op heden geen strijdigheden tussen de Schrift en molinisme (ook niet in de artikelen waar je naar verwijst). Het is lastig als specifieke theologische standpunten direct in de beoordeling van molinisme gemengd worden. De argumentatie staat of valt dan met de juistheid van die specifieke theologie. Dat maakt het argument behoorlijk zwakker. Ik heb enige links met James White bekeken. Maar dan merk ik toch een soort vooringenomen standpunt, waar hij tegen aan hikt. (let wel: het lijkt me een prima persoon en ik kon hem zeker wel waarderen) Hij vindt het bijv. niet acceptabel dat God Zich zou laten beperken door een vrije wil. God is immers almachtig. En hoewel ik daar in mee kan gaan is het toch ook zo dat God dermate almachtig is, dat Hij in staat is om Zichzelf te beperken als Hij dat wil. Ik weet niet, dit zal vast wel een klassiek dilemma zijn. Dus ik onderschrijf zijn gevoelens, maar is hij niet te zeer gebonden door een theologie? Molinisme geeft juist een uitweg voor Gods almacht en vrije wil. Tja, en hoe zit het dan met geloof tot behoudenis? Dat is het dilemma waar James White vermoedelijk niet aan wil en daardoor misschien afhaakt. Hoe dan ook: Ik vond dit debat tussen Craig en Paul Helm (Calvinist) interessant. www.youtube.com/watch?v=WM757xK69mwDat zal wellicht de reden zijn dat het debat over molinisme vooral gaat over eeuwige verdoemenis vs. eeuwig heil. Daar zit voor het zwaartepunt (de ultieme uitoefening van vrije wil), er hangt voor de toekomst van de mens alles van af. Maar wat betreft het ontvangen van geloof, ben ik het uiteindelijk met de calvinistische beschrijving eens. Geloof is een gave van God. De vrije wil van een mens staat daar helemaal buiten. Het meest typerende voorbeeld daarvan vind ik Paulus. Onderweg naar Damascus was zijn "vrije wil" gericht op vervolging van de gemeente. Christus verscheen hem, en dat was het dan. Er is geen sprake van keuze of vrije wils uitoefening: Wil Paulus het wel? Kiest hij voor of tegen? Neemt Paulus het geschenk aan? Nope, totaal geen issue. Ik heb nog eens goed overwogen hoe dit voor mij persoonlijk verliep. Ik kom tot de conclusie dat vrije wil geen rol speelde. Het gaat ook niet tegen de wil in, de "vrije wil" is eenvoudigweg geen factor van belang. Achteraf kan ik denken dat ik theoretisch gezien vrije keuze had, want het ging niet expliciet tegen mijn wil in. (cq. dat ik me verzette, en het doorgedrukt werd). Maar dat is toch wat anders. Een nauwkeuriger beschrijving is dat mijn vrije wil er feitelijk niets toe deed. Maar goed, de discussie over molinisme gaat vaak over allerlei zaken die het punt niet zijn. Molinisme wordt uitgerekt om allerlei theologische standpunten te verdedigen. Dat is jammer. Want Molinisme heeft denk ik de potentie een denkwijze te zijn waarmee we de (schijnbare) tegenstelling tussen Gods almacht en "vrije wil" beter kunnen begrijpen. Er zit heel veel ruimte tussen "vrije wil die kiest om behouden te worden" en "eten we vandaag wel of geen bloemkool". Daartussenin zijn allerlei (morele) keuzes. en daar zit het gebied waar molinisme juist interessant voor is.
|
|
|
Post by jansen on Sept 1, 2017 10:55:05 GMT 1
Definitie en stellingen.
Heldere weergave. Dit is niet te technisch, ik haak pas af zodra de logica notatie erbij gehaald wordt. (je weet wel: een soort algebra, ongetwijfeld een efficiente manier om iets te verwoorden, maar ik ken die notatie niet).
Wat betreft definitie en stellingen:
Waar ik niet uit ben is "de manier" waarop God weet welke vrije keuze gemaakt wordt. De definitie lijkt in eerste instantie (misschien?) te zeggen dat als alle omstandigheden (pre condities) op een bepaalde manier gearrangeerd zijn, een bepaalde keuze gegarandeerd gemaakt wordt. Wat later weer rechtgezet wordt. Want is vrije wil altijd voorspelbaar als de begintoestand bekend is? Zo ja, is het dan wel vrije wil? Het lijkt me te mechanisch.
Kortom: De omstandigheden zijn ongetwijfeld van groot belang (vrije wil is geen willekeur), maar de manier waarop Gods voorkennis heeft van de vrije keuze blijft expliciet ongedefinieerd. (en wordt zeker niet causaal veroorzaakt door God, ook niet middels precieze omstandigheden).
Dus zoals volgens stelling 3: If S were in C, S would freely choose A.
Er staat niet hoe God weet dat A gekozen zal worden, het is simpelweg dat God het weet. Tenminste zo interpreteer ik het, hopelijk is dat terecht.
Verder weet ik niet zeker of ik het helemaal eens ben met: (1′) If S freely chooses A in C, then there is at least one possible world in which S does not choose A in C.
Bepaalde keuzes zijn uitgesloten, die zou vrije wil nooit kiezen. Waarom zou er een "possible world" moeten zijn waar dat dan wel het geval is? Stel: ik ben 'S', 'C' = "1 september 2017, thuis op de bank", 'A' = "laat mijn gezin leven" Zou er dan verondersteld moeten zijn dat er een possible world moet bestaan waar ik er niet voor kies mijn gezin te laten leven??? Vrije wil moet niet van buitenaf een keuze krijgen opgelegd ook zelfstandig alternatieven kunnen kiezen, maar de definitie via (1') en possible worlds lijkt me niet correct. Het neigt te veel naar de variant van random oneindige mogelijkheden, waar alles gebeurd wat er maar kan gebeuren. (zoals sommige multiverse theorieën).
Verder heb ik niets toe te voegen op je post. Het geeft de beschrijving van de belangrijkste aspecten van het Molinisme. Nu is me niet helemaal duidelijk hoe je verder wilt, dus ik wacht jouw vervolg af.
|
|
|
Post by jansen on Aug 31, 2017 15:58:52 GMT 1
Ik snap wat je bedoelt, toch wil God er m.i. voor kiezen om vrije wil te laten bestaan. Liefde zonder vrije wil is volgens mij leeg. Dit betekent dat God bewust souvereiniteit inlevert. Daar zit iets onvermijdelijks in. Marionetten kennen geen liefde, dat bestaat niet. Anderzijds moet God wel souverein zijn. Want Hij is liefde, en het zou tegen Zijn liefde ingaan als Hij daaraan zou afdoen.
Ik denk daarom dat de werkelijkheid inzit tussen "marionetten" en "ongerichte vrije wil".
Toch blijft dat Adam wel helemaal vrij handelde. Adams vrije wil is volledig gewaarborgd. De wereld waaruit God kiest, is immers een wereld waar Adam, uit vrije wil, die keuze maakt. Ik vraag me ook af hoe in deze oneindige mogelijkheden gezien moet worden. Het is niet oneindig in de zin van oneindig willekeurige variaties. Het beperkt zich tot alleen de keuzes die een bepaalde vrije wil zal maken. Hoewel vrije wil een zekere (willekeurige) vrijheid heeft, is het niet gooien met een dobbelsteen. Absolute Willekeur is niet hetzelfde als vrije wil.
Ingewikkeld inderdaad. Maar de kern blijft (als axioma) dat Adam in een wereld zat waarin hij zelf echt vrij was om te beslissen en die keuze daadwerkelijk maakte. Als er geen wereld bestond waar hij die keuze zou maken, dan valt hem niets aan te rekenen. (idem als hij uberhaupt geen keuze had, en slechts marionet was). De keuze van Adam is sowieso enorm interessant, want hij werd niet verleid zoals Eva. Hij koos m.i. uit liefde voor Eva om zelf ook van de vrucht te eten. Adam wist de consequentie (voor Eva) maar wilde niet van Eva gescheiden worden. Waarmee ik wil aan geven dat Adam niet zomaar willekeurig zijn keuze maakte.
(btw. Zijpaadje/ander topic: Het verhaal van Adam en Eva is heel veelzijdig, ik blijf me er over verbazen wat er in dit verhaal zit. Er lijken zoveel meer verwijzingen te zijn naar wat de mens is, en wie Christus is, dan ik voorheen vermoedde. Dat gaat denk ik verder dan het kop/hiel vermorzelen wat algemeen bekend is).
Ja, in zekere zin is dit voorbestemming, maar tegelijk met inachtneming van een totaal vrije wil. Het is niet totale vrije wil, waarbij God maar moet hopen dat het goed zal aflopen. (onacceptabele optie). Tegelijk is het niet absoluut predestinatie, waarbij de mens gereducedeerd wordt tot marionet. (onzinnige optie)
Ik denk dat het calvinisme wel een soort verholen molinisme in zich moet hebben. Volledig ontkennen van vrije wil kan niet. Zelfs als het niet over uitverkiezing gaat, kan het bestaan van vrije wil potentieel God dwarsbomen. Alle vrije wil moet uitgebannen worden, wil God echt zeker zijn. Alternatief is dat God continue bijstuurt zodra "vrije wil" iets doet wat Hij niet wil. Maar er zit m.i. dan een probleem in de realisatie van de schepping: Als God bijstuurt nadat de schepping is gerealiseerd, dan verandert Hij een daadwerkelijke schepping. (die bestaat voor Hem, ook naar de toekomst). Bijvoorbeeld: Was er ooit een schepping waarbij Noach ook de verkeerde kant op ging? Hopeloos geval, maar wel reeds gerealiseerd. Heeft God die schepping in de vuilnishoop gegooid? Hoevaak is dit het geval geweest voordat het toevallig een gewenste Noach opleverde? Wat zijn de consequenties voor de schepselen die in de "verkeerde schepping" zaten?
Op de een of andere manier moet God vooraf weten waar de schepping op uitloopt. Tegelijk de onzekerheid van vrije wil toestaan. Dus God moet vooraf (dwz voor actualisatie van de schepping) kunnen bepalen wat vrije wil doet (kan doen).
Vandaar dat Molinisme een aannemelijke verklaring geeft. (qua concept).
Wel verantwoordelijk, het is zijn beslissing. De schuldvraag is wat anders. Is God schuldig, is de mens schuldig? Als God nooit een schepping had gemaakt, was geen mens schuldig. Maar God verzoende de wereld met Zichzelf. Welke kant gaat dat op?
Ik ben geen "molinisme expert". Maar het concept lijkt me wel steekhoudend. Het spreekt me intuitief aan. Maar het is geen noodzaak. Ik wil het verdedigen, maar heb niet zoiets dat "het moet waar zijn" oid. Wat mij betreft is zinvol dat we het onder de loep kunnen nemen. Het is prettig dat je zelf ook daar interesse in hebt. Ik mis sowieso wat technische kennis. Maar wel bereid om na te denken (en lezen). Als je dus wilt verwijzen naar artikelen (in plaats van al de moeite om uit te pennen), is dat geen probleem.
Vrije wil en predestinatie is een interessant onderwerp, veel aandachtspunten, veel geschiedenis ook! Als we een draadje kunnen ontwarren is dat al heel wat.
|
|
|
Post by jansen on Aug 25, 2017 17:26:07 GMT 1
Het is enorm subtiel. De woorden die we kiezen vallen of links of rechts. Het is een delicaat weefsel. Vrije wil impliceert immers dat God niet actief bepaalt welke keuze gemaakt wordt. Anders is het geen (werkelijk) vrije wil. Dus om het in jouw woorden te zeggen: God moet 'verrast' kunnen worden door de keuze. Het moet iets zijn waar Hij op moet reageren. Het is immers Gods keuze om vrije wil te laten bestaan (cq. het bestaan van 'verantwoordelijke wezens', wezens die verantwoording moeten afleggen in een oordeel).
Maar leidt dit noodzakelijk ook tot vrije oorzaak?
Dat is de kern van Molinisme (naar mijn interpretatie). Omdat God vooraf alle mogelijke werelden kan beschouwen. volkomen vrijheid heeft om daaruit te kiezen welke wereld (waar vrije wil aanwezig is) gerealiseerd wordt, blijft God zelf de oorzaak. Hij is immers Degene die kiest, uit alle 'verrassingen' die middels vrije wil aangeboden worden.
De wereld die gerealiseerd wordt, heeft volkomen vrije wil, maar is tegelijk volkomen gedetermineerd.
De clou zit in het woordje 'beschikt'. God wist al voordien wat Jakob zou kiezen.Toch was het volledig Jakobs vrije wil (en derhalve verantwoordelijkheid). Als God daadwerkelijk zou beschikken wat Jakob zou kiezen, ontsloeg dit Jakob van enige verantwoording. Het MOET zij dat Jakob vrijelijk zijn keuzes maakt, en tegelijk MOET het zijn dat God vooraf van deze keuze wist. (cq. niet opeens voor een onverwacht voldongen feit staat, wat Zijn plan zou dwarsbomen).
Precies, ik denk daar precies zo over zoals jij dat beschrijft. Maar het woordje "beschikt" is een dwarsligger. Wat is dat "beschikken"? Daar gaat het volgens mij eigenlijk om. Stuurt God de beslissing? Nee, dat kan niet: Dan is er geen keuze, geen vrije wil, geen verantwoording. Is God verrast? Nee, dit is alles volgens Zijn plan. Zoals je zegt, dit leidt onherroepelijk naar de openbaring van de laatste Adam: Christus.
Mijn dank sowieso, ik waardeer het zeer dat jij dit forum gestart bent. Je hebt vanuit jouw opleiding en leven een waardevolle achtergrond. Ik hoop dat er vruchtvolle en leerzame dingen uit discussies voortkomen.
|
|
|
Post by jansen on Aug 25, 2017 15:44:35 GMT 1
Omdat de openingspost misschien wat erg beknopt is. Ter aanvulling:
Het bestaan van Vrije wil lijkt me noodzakelijk, omdat de mens anders gereduceerd wordt tot marionet. Het lijkt me ook onmogelijk om, zonder vrije wil, verantwoordelijkheid dragen aan de mens toe te kennen. Daarnaast wordt in deze 'het kwaad' iets wat blijkbaar door God veroorzaakt is/wordt.
Ondanks het bestaan van vrije wil, is God wel Almachtig. (alwetend en al bepalend, volkomen vrij in Zijn keuze). Het verloop van de toekomst moet God bekend zijn, anders is profetie niet meer dan een hoopvolle wens. De wereld en de toekomst kan derhalve niet overgeleverd zijn aan vrije wil, waarbij God afhankelijk is van menselijke keuzes. Het valt ook te betwijfelen of God er goed aan zou doen de mens bepalend te laten zijn (gezien de eigenschappen van de mens: niet dus).
Het concept van de midden-kennis (voor de grondlegging der wereld), en de realisatie van de best mogelijke wereld (de schepping), geeft mij de indruk dat hiervoor geschetste moeilijkheden opgelost worden. Een buitengewoon elegante oplossing, die, voor zover ik kan nagaan, ook overeenstemt met het beeld dat de bijbel weergeeft.
Het geeft en-passant ook zicht op het ontstaan van de bijbel zelf. Waarbij zowel de inbreng van de menselijke auteur, als de inspiratie door God recht wordt gedaan.
Het is me echt niet duidelijk waarom het Molinisme zo onbekend is (in de protestantse kerken). Het schijnt binnen de katholieke kerk wel een plaats te hebben. Wellicht is Molinisme voor theologen niet onbekend, maar voor de huis-tuin-en-keuken gelovige (zoals ik) is het nogal vreemd dat zo'n sterk en aansprekend concept helemaal niet bekend is (gemaakt). Blijft men misschien hangen in de eigen 'club', Calvinisme en Arminianisme en RKK? Ik stel niet dat dit zo is, maar het lijkt me best wel mogelijk dat dit een rol speelt
De evangelischen zijn wat makkelijker daarin, maar daar wordt weer niet zo noodzakelijk in onderbouwing gedacht. Dus een leer zoals Molinisme, is daar misschien verdekt aanwezig, maar niet expliciet geformuleerd. Dit is mijn persoonlijke ervaring, de gedachtengang van het Molinisme sluit aan bij wat ik zelf intuitief al (ongeveer) dacht. Ik wist niet dat dit al lang bekend was, en er een naam aan gegeven was.
Maar goed, ook al heeft het dan daardoor een extra zeggingskracht voor mij persoonlijk. Ik wil het desalnietemin kritisch op de korrel nemen. Calvinisten zijn veelal zeer weldenkende mensen, die terdege over hun leer hebben nagedacht. Waarom omarmen ze Molinisme niet? Daar zullen ze vast wel redenen voor hebben. Die argumenten wil ik graag kunnen afwegen. (ik kan er over lezen, maar ik ben zelf geen calvinist, misschien begrijp ik het dus niet goed. Nogal eens dat ik merk dat ik dan de nodige nuance mis, te snel een harde conclusie trek. Maar zeker dubbele predestinatie is voor mij een weerzinwekkend concept, het strijkt nogal tegen de haren in als je begrijpt wat ik bedoel. Anderzijds is vrijzinnigheid m.i. als een moeras waar geen goeds uit voortkomt. (wel goede bedoelingen, maar geen ondergrond).
Overigens: ik denk dat Molinisme niet een dogma kan zijn. Kunnen we ooit zekerheid over dergelijke zaken krijgen? Maar als het "best guess" is, ben ik tevreden. Ongetwijfeld kijken we nu nog in een spiegel van raadselen. De absolute antwoorden krijgen we later wel.
|
|
|
Post by jansen on Aug 24, 2017 23:49:28 GMT 1
Onlangs 'ontdekte' ik de term Molinisme. Het sprak me sterk aan, omdat dit erg lijkt aan te sluiten bij mijn persoonlijke ervaring. Dat het geloof zowel iets is wat van God gegeven wordt, als een keuze van vrije wil. De gulden middenweg tussen Calvinisme en Arminianisme. Deze laatsten hebben beiden het probleem dat ze m.i. de nadruk te extreem leggen (op wel/niet vrije wil).
Toen ik tot geloof kwam had ik zeker het idee dat dit door God gegeven was, maar anderzijds had ik toch ook de overtuiging dat ik zelf de vrije keuze had om wel/niet dat geloof aan te nemen. Niet dat ik overwoog om het af te wijzen, maar de mogelijkheid bestond denk ik wel als theoretische optie. Het is moeilijk te beschrijven, het was naar mijn mening een combinatie van beiden: zowel van God gegeven, als vrije wil. Ik had nooit het idee dat ik geen vrije keuze had, tegelijk was het feit dat ik überhaupt ging geloven totaal "out of this world", dwz. zeker niet mijn vooropgezet raadsbesluit.
Hoewel het vele jaren geleden is dat ik ging geloven, kon ik in theologie daar nooit goed een thuis in vinden. Tot ik dus recent tegen het 'Molinisme' aan liep. Dit spreekt me erg aan, het lijkt mijn persoonlijke ervaring goed te beschrijven. Zowel de leiding van God, als de rol van de vrije wil, blijkt in het Molinisme tot uitdrukking te komen.
Ook al zijn concepten lastig te begrijpen, waarom is dit zo'n onbekende leer, (ik had er iig. vele jarenlang nog nooit van gehoord) het lijkt me zo'n logische en aanvaardbare gedachtegang.
Ik ben benieuwd wat men hier over denkt.
|
|